Ε
|
τσι, αφού συνδεθήκαμε μεταξύ μας και αφού τοποθετήσαμε τέτοιες χρυσές κολώνες στο οχυρωμένο σπίτι (της φιλίας μας), όπως λέει ο Πίνδαρος, έτσι προχωρούσαμε μπροστά, έχοντας βοηθούς τον Θεό και τον πόθο. Ω! Πώς να υπομείνω την ανάμνηση αυτών (των καταστάσεων) χωρίς δάκρυα; Όμοιες ελπίδες μας οδηγούσαν στην ρητορική δεινότητα, πράγμα που προξενεί μίσος· ο φθόνος απουσίαζε από την φιλία μας, επιδιώκαμε ο ένας τον ζήλο του άλλου. Ο αγώνας και για τους δυο μας ήταν, όχι το ποιος θα έχει ο ίδιος το πρωτείο, αλλά, το πώς θα το παραχωρήσει στον άλλο· ο ένας του άλλου την ευδοκίμηση, την κάναμε δική μας. Μία ψυχή, φαινόταν ότι είχαμε και οι δυο μας, που βρισκόταν σε δύο σώματα. Και αν δεν πρέπει να πιστέψουμε αυτούς, που λένε, ότι όλα βρίσκονται μέσα σε όλα, για μας όμως, πρέπει να πιστέψετε, ότι βρισκόμαστε ο ένας μέσα στον άλλο και κοντά στον άλλο. Μία ήταν η εργασία και για τους δυο μας, η αρετή, και το να ζούμε με σκοπό τις μελλοντικές ελπίδες, ώστε πριν αποχωρήσουμε από εδώ, να αλλάξουμε τα εδώ πράγματα.
Έχοντας θέσει αυτό το στόχο, οδηγούσαμε τη ζωή μας και την κάθε πράξη μας· μας οδηγούσε έτσι η εντολή και ο ένας τον άλλο παρότρυνε για την αρετή και αν δεν είναι υπερβολικό αυτό να το πω, ήμασταν ο ένας για τον άλλο κανόνας και γνώμονας, με τα οποία διακρίνεται το δίκαιο και το μη δίκαιο.
(Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος στον Επικήδειο Λόγο του για τον Μέγα Βασίλειο)
- Έχοντας διαβάσει το παραπάνω κείμενο, σκεφτείτε:
- Έχουμε πραγματικούς φίλους σήμερα;
- Τι περιμένουμε από τους φίλους μας
- Είμαστε ανοιχτοί να κάνουμε φίλους;
- Εμείς τι προσφέρουμε στον/ην φίλο/η μας;
- Δικαιολογούμαστε να προσβάλλουμε, ειρωνευόμαστε, ενοχλούμε με λόγια και πράξεις ανθρώπους που δεν θεωρούμε φίλους μας (που όμως είναι συμμαθητές, συνάδελφοι ή δεν έχουν καμία σχέση μαζί μας);
Παρακαλώ καταγράψτε την άποψή σας.
Διαφορετικά απαντήστε τα ερωτήματα στο αυριανό μας μάθημα....
3 comments:
Για να έχουμε πραγματικούς φίλους θα πρέπει πρώτα εμείς οι ίδιοι να είμαστε πραγματικοί φίλοι.Πιστεύω ότι σήμερα έχουμε πραγματικούς φίλους ,όμως σίγουρα δεν μπορούμε να κάνουμε εύκολα φίλους.Από τους φίλους μας περιμένουμε να μας συμπαραστέκονται στα δύσκολα , να χαίρονται με τις χαρές μας και να λυπούνται με τις λύπες μας , να μας εμπιστεύονται και εμείς να είμαστε άξιοι της εμπιστοσύνης τους , να μας σέβονται όπως και εμείς πρέπει να κάνουμε το ίδιο.Νομίζω πως το πρόβλημα αυτό είναι ότι δεν είμαστε ανοικτοί να κάνουμε φίλους όχι ότι δεν είμαστε καλοί φίλοι.Όχι βέβαια. Τους ανθρώπους πρέπει να τους σεβόμαστε όλους , τους πιο αδύναμους περισσότερο , να έχουμε τη δύναμη να συγχωρούμε αυτούς που μας έβλαψαν ή μας πόνεσαν και σε καμία περίπτωση να ειρωνευόμαστε , να κοροϊδεύουμε ή να κακοποιούμε τους άλλους. Μαρίνα Πολυχρονοπούλου
Εγώ πιστεύω πως την σημερινή εποχή, δεν υπάρχουν αληθινοί φίλοι. Όλοι είμαστε κινούμενες μαριονέτες της κλεψιάς και της εκμετάλευσης. Η οικονομική κρίση μας έχει καταντίσει ετσι. Μόνο τα παιδια είναι φιλοι μεταξύ τους. Τα παιδια, η νεα γενιά θα σώσει την κοινωωνία μας. Εμείς τα παιδιά δεν δεν νοιαζόμαστε τόσο για τα λεφτά, όσο για την προσωπική μας ικανοποίηση-φιλία-καλοπέραση.
Εγώ πιστεύω οτι στη σημερινή εποχή δεν υπάρχουν αληθινοί φίλοι.Σε μια αληθινή φιλία βρισκόμασται με τον φίλο μας όταν πρόκειται να μοιραστούμε την ίδια ζωή,τις χαρές και τις λύπες της.ο καλήτερος φίλος θα έπρεπε να είναι συνοδοιπόρος μας και να μας λέει πάντα την αλήθεια.Αλλά σήμερα ο <> φίλος προσπαθεί να μας εκμεταλευτεί.
Δημοσίευση σχολίου